Pedagogika i jej działy: czym się zajmują? Czy warto ją studiować?

Pedagogika to nauka, która od wieków towarzyszy człowiekowi w procesie wychowania, kształcenia i rozwoju. Choć często kojarzona głównie z pracą w szkole, w rzeczywistości obejmuje znacznie szersze spektrum działań – od wspierania najmłodszych przez doradztwo zawodowe po terapię pedagogiczną. Współczesna pedagogika dynamicznie reaguje na zmieniające się potrzeby społeczne, oferując różnorodne ścieżki kariery.

W tym artykule przyjrzymy się głównym działom pedagogiki, ich praktycznemu zastosowaniu oraz perspektywom zawodowym, jakie daje ukończenie tego kierunku niezależnie od trybu i poziomu:

• pedagogika I stopnia (studia licencjackie)
• pedagogika II stopnia (studia magisterskie)
• pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna (studia jednolite magisterskie)

Odpowiemy też na pytanie, czy studiowanie tej dziedziny to dobry wybór w kontekście dzisiejszego rynku pracy.

Czym jest współczesna pedagogika?

Pedagogika – co to tak naprawdę oznacza w dzisiejszych czasach? To już nie jest tylko klasyczna nauka o wychowaniu, ale nowoczesna dyscyplina zajmująca się kompleksowym wspieraniem rozwoju człowieka na różnych etapach – od niemowlęctwa aż po jesień życia. Współczesna pedagogika stała się dziedziną interdyscyplinarną, która pełnymi garściami czerpie z osiągnięć psychologii, neurobiologii, lingwistyki czy cyfrowych technologii edukacyjnych. Dziś mierzy się ona z zupełnie nowymi wyzwaniami: od depresji wśród nastolatków, przez walkę z hejtem i wykluczeniem, po edukację w świecie cyfrowym. Jednocześnie pedagogika pozostaje wierna swojemu podstawowemu celowi, którym jest tworzenie lepszego świata poprzez mądre wychowanie i kształcenie. To kierunek dla tych, którzy chcą realnie wpływać na przyszłość ludzi i całego społeczeństwa.

Specjalizacje w pedagogice: Subdyscypliny i ich zastosowania

Współczesna pedagogika to niezwykle zróżnicowana dziedzina, która oferuje wiele specjalistycznych ścieżek rozwoju. Subdyscypliny pedagogiki pozwalają dostosować wykształcenie i kompetencje do konkretnych potrzeb społecznych oraz indywidualnych zainteresowań. Wśród nich szczególne znaczenie mają subdyscypliny pedagogiki specjalnej, które koncentrują się na wsparciu osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności lub trudnościami rozwojowymi.

Od pedagogiki resocjalizacyjnej przez terapię pedagogiczną aż po pedagogikę leczniczą – każda z tych specjalizacji ma realny wpływ na poprawę jakości życia jednostek i całych społeczności. Poniżej przyjrzymy się najważniejszym obszarom pedagogiki, ich celom oraz praktycznemu zastosowaniu w zawodowej codzienności.

Pedagogika ogólna – czym się zajmuje?

Pedagogika ogólna stanowi fundament całej dyscypliny. Koncentruje się na uniwersalnych zasadach wychowania, nauczania i rozwoju człowieka. W przeciwieństwie do wyspecjalizowanych subdyscyplin, bada podstawowe procesy edukacyjne, teorie kształcenia oraz filozoficzne i społeczne uwarunkowania pedagogiki.

Główne obszary zainteresowań pedagogiki ogólnej obejmują:

• teorie wychowania – analizę celów, metod i skuteczności różnych koncepcji pedagogicznych;
• proces uczenia się – badanie mechanizmów przyswajania wiedzy i umiejętności;
• systemy edukacyjne – porównawcze studia nad organizacją szkolnictwa;
• etykę pedagogiczną – standardy moralne w pracy wychowawczej.

Pedagogika ogólna dostarcza narzędzi do krytycznej analizy praktyk edukacyjnych i tworzenia nowych modeli dydaktycznych. Stanowi niezbędną podstawę dla wszystkich innych specjalizacji pedagogicznych.

Pedagogika specjalna, co to?

Pedagogika specjalna koncentruje się natomiast na wsparciu osób z różnego rodzaju niepełnosprawnościami, trudnościami rozwojowymi lub wyjątkowymi potrzebami edukacyjnymi. W przeciwieństwie do pedagogiki ogólnej, ma charakter bardziej praktyczny i terapeutyczny, skupiając się na indywidualnym podejściu do każdego podopiecznego. Zajmuje się następującymi obszarami:

• diagnoza i terapia – rozpoznawanie specjalnych potrzeb edukacyjnych i opracowywanie programów wsparcia;
• rewalidacja – kompleksowe działania usprawniające rozwój osób z niepełnosprawnościami;
• edukacja włączająca – tworzenie warunków do integracji w szkole;
• wczesne wspomaganie rozwoju – pomoc dzieciom od najmłodszych lat.

Pedagogika specjalna jest subdyscypliną, która dynamicznie rozwija się, włączając nowoczesne metody terapii i technologie asystujące. To dziedzina, która wymaga szczególnych predyspozycji – empatii, cierpliwości i kreatywności w pokonywaniu barier rozwojowych.

Pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna – czym się zajmuje?

Pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna to specjalistyczna dyscyplina skupiająca się na rozwoju, wychowaniu i edukacji dzieci w wieku od 3 do około 10 lat. To kluczowy okres w życiu człowieka, kiedy kształtują się podstawowe umiejętności poznawcze, społeczne i emocjonalne.

Czym konkretnie zajmuje się ta dziedzina?

• Rozwój dziecka – kompleksowo wspiera sferę intelektualną, emocjonalną, społeczną i fizyczną.
• Proces dydaktyczny – opracowuje programy nauczania dostosowane do wieku, innowacyjne metody pracy z dziećmi oraz zasady oceniania.
• Wychowanie – kształtuje postawy moralne, kompetencje społeczne i samodzielność.

Kluczowe obszary działania obejmują:

• edukację przedszkolną (3-6 lat) – koncentruje się na zabawie jako podstawowej formie nauki;
• nauczanie zintegrowane (klasy 1-3) – łączy różne przedmioty w spójny proces dydaktyczny;
• profilaktykę trudności szkolnych – wczesne wykrywanie i niwelowanie problemów w nauce.

Współczesne trendy w tej dziedzinie kładą nacisk na edukację przez doświadczenie, rozwój kompetencji przyszłości, indywidualizację nauczania oraz wykorzystanie nowoczesnych technologii.

Pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna wymaga cierpliwości, kreatywności i umiejętności łączenia roli nauczyciela z funkcją wychowawcy i przewodnika po świecie wiedzy.

Pedagogika przedszkolna

Pedagogika przedszkolna to z kolei wyspecjalizowany dział pedagogiki koncentrujący się na rozwoju i wychowaniu dzieci w wieku 3-6 lat. To kluczowa dziedzina, ponieważ w okresie przedszkolnym kształtują się podstawy osobowości, zdolności poznawczych i kompetencji społecznych młodego człowieka. W pedagogice przedszkolnej kładzie się nacisk na indywidualizację procesu wychowawczego i partnerskie relacje z dzieckiem.

Główne obszary działania pedagogiki przedszkolnej:

• Wszechstronny rozwój dziecka 

– intelektualny (rozwój mowy, myślenia logicznego)

– emocjonalny (radzenie sobie z uczuciami)

– społeczny (nawiązywanie relacji)

– fizyczny (rozwój motoryki)

• Edukacja przez zabawę 

– zabawy ruchowe, eksperymenty

– zajęcia artystyczne

-zajęcia naśladowcze

• Adaptacja i profilaktyka

– pomoc w łagodnym przejściu z domu do przedszkola

– wczesne wykrywanie trudności rozwojowych

Pedagogika przedszkolna wymaga łączenia wiedzy teoretycznej z umiejętnością tworzenia przyjaznej, stymulującej przestrzeni do rozwoju. To dziedzina dla osób z prawdziwą pasją, które rozumieją, że przedszkole nie tylko przygotowuje do szkoły”, ale przede wszystkim – kształtuje człowieka.

Pedagogika wczesnoszkolna – czym się zajmuje?

Pedagogika wczesnoszkolna to specjalistyczna dziedzina pedagogiki zajmująca się edukacją i wychowaniem dzieci w pierwszym etapie szkoły podstawowej (klasy 1-3). Stanowi pomost między nauczaniem przedszkolnym a systemem szkolnym, koncentrując się na harmonijnym rozwoju dziecka w wieku 6-10 lat.

Podstawowe zadania pedagogiki wczesnoszkolnej to:

• Nauczanie zintegrowane 

– bloki tematyczne zamiast sztywnych przedmiotów

– projekty edukacyjne

– doświadczenia i eksperymenty

• Rozwój kluczowych kompetencji 

– podstawowe umiejętności czytania, pisania i liczenia

– samodzielność w nauce

– krytyczne myślenie

– współpraca w grupie

• Wsparcie psychologiczno-pedagogiczne 

– indywidualizacja nauczania

– wczesna diagnozę trudności szkolnych

– rozwijanie inteligencji emocjonalnej

Współczesne podejście w pedagogice wczesnoszkolnej kładzie nacisk na edukację przyjazną, rozwijanie kreatywności i umiejętności rozwiązywania problemów. Przy tych założeniach nauczyciel wczesnoszkolny jest przewodnikiem w świecie wiedzy, animatorem aktywności poznawczych i mentorem wspierającym rozwój społeczno-emocjonalny. Od takiej osoby wymagana jest nie tylko umiejętność przekazywania wiedzy merytorycznej, ale także tworzenia przyjaznej, stymulującej atmosfery nauki. Od jakości tego etapu edukacji w dużej mierze zależy dalsza ścieżka szkolna i życiowa dziecka.

Pedagogika szkolna – czym się zajmuje?

Pedagogika szkolna koncentruje się natomiast na procesach wychowawczo-dydaktycznych w środowisku szkolnym. W przeciwieństwie do pedagogiki wczesnoszkolnej, obejmuje wszystkie etapy edukacji formalnej – od szkoły podstawowej po ponadpodstawową.

Główne obszary działania pedagogiki szkolnej:

• Proces dydaktyczny

– optymalizacja metod nauczania

– diagnoza potrzeb edukacyjnych uczniów

– zapobieganie niepowodzeniom szkolnym

– wsparcie dla uczniów zdolnych

• Wychowanie szkolne:

– kształtowanie postaw społecznych

– rozwiązywanie konfliktów rówieśniczych

– profilaktyka zachowań ryzykownych

– edukacja zdrowotna i obywatelska

• Wsparcie psychopedagogiczne:

– prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych

– doradztwo zawodowe

– współpraca z rodzicami i instytucjami wspierającymi

– interwencje w sytuacjach kryzysowych

Specyfika pracy pedagoga szkolnego polega na łączenie funkcji diagnostycznej, terapeutycznej i doradczej. Taka osoba prowadzi mediacje między uczniami, nauczycielami i rodzicami. Monitoruje też sytuację wychowawczą szkoły oraz inicjuje programy profilaktyczne. W dobie przemian cywilizacyjnych od pedagogów szkolnych wymagana jest elastyczność, szeroka wiedza interdyscyplinarna oraz umiejętność szybkiego reagowania na nowe wyzwania edukacyjne i społeczne.

Pedagogika szkoły wyższej – czym się zajmuje?

Pedagogika szkoły wyższej zajmuje się z kolei procesami kształcenia, wychowania i rozwoju studentów w środowisku akademickim. Koncentruje się ona na specyfice edukacji osób dorosłych, metodach nauczania na poziomie wyższym oraz na zarządzaniu jakością kształcenia.

Kluczowe obszary zainteresowań pedagogiki szkoły wyższej:

• Dydaktyka akademicka, w tym rozwój nowoczesnych metod nauczania

– kształcenie zdalne i hybrydowe

– tutoring akademicki

– metody projektowe i problemowe

• Rozwój kompetencji studentów, w tym wsparcie w zakresie

– umiejętności badawczych

– krytycznego myślenia

– przedsiębiorczości

– kompetencji międzykulturowych

• Wsparcie procesu kształcenia obejmujące

– doradztwo zawodowe dla studentów

– programy adaptacyjne dla pierwszoroczniaków

– pomoc psychologiczno-pedagogiczną

Współczesne wyzwania tej dyscypliny obejmują m.in. digitalizację kształcenia, internacjonalizację szkolnictwa wyższego oraz dostosowanie programów studiów do potrzeb rynku pracy. Pedagogika szkoły wyższej odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu kadr przyszłości i budowaniu społeczeństwa opartego na wiedzy.

Pedagogika specjalna i jej odmiany

Jak już wspomnieliśmy, pedagogika specjalna wspiera rozwój, edukację i integrację osób z niepełnosprawnościami, trudnościami rozwojowymi oraz specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, poprzez działania wychowawcze, rehabilitacyjne i wspomagające. Obejmuje ona liczne odmiany i specjalizacje, koncentrujące się na konkretnych wyzwaniach rozwojowych – od pracy z dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną po wsparcie dla osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Poniżej znajdziesz informacje o niektórych z nich.

Pedagogika terapeutyczna

Pedagogika terapeutyczna to jedna z kluczowych subdyscyplin pedagogiki specjalnej, która koncentruje się na wspomaganiu rozwoju oraz przezwyciężaniu trudności w nauce u dzieci i młodzieży. Jej głównym celem jest pomoc podopiecznym w osiągnięciu jak największej samodzielności i kompetencji życiowych, mimo występujących ograniczeń lub zaburzeń.

Główne obszary działania pedagogiki terapeutycznej:

• Terapia trudności w uczeniu się – praca z dziećmi mającymi problemy m.in. z:

– dysleksją, dysgrafią, dyskalkulią

– koncentracją uwagi

– przyswajaniem i przetwarzaniem informacji

• Wsparcie rozwoju emocjonalno-społecznego – pomoc w przypadku:

– zaburzeń zachowania

– trudności w relacjach rówieśniczych

– niskiej samooceny związanej z niepowodzeniami szkolnymi

• Rehabilitacja i kompensacja – działania mające na celu:

– usprawnianie zaburzonych funkcji

– rozwijanie mechanizmów zastępczych

– wspieranie mocnych stron dziecka

Pedagogika terapeutyczna wymaga od specjalisty nie tylko wiedzy merytorycznej, ale także ogromnej cierpliwości, kreatywności i empatii. To dziedzina, która daje realną szansę na poprawę jakości życia podopiecznych i ich lepsze funkcjonowanie w środowisku szkolnym oraz społecznym.

Pedagogika społeczno-opiekuńcza

Pedagogika społeczno-opiekuńcza koncentruje się na pomocy i profilaktyce skierowanej do osób i grup społecznych znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Łączy w sobie elementy pracy socjalnej, resocjalizacji i wsparcia psychopedagogicznego, działając na rzecz równych szans rozwojowych.

Kluczowe obszary działania:

• Pomoc środowiskowa – praca z:

– dziećmi i młodzieżą z rodzin dysfunkcyjnych

– osobami doświadczającymi ubóstwa lub wykluczenia

– seniorami wymagającymi wsparcia

• Interwencja kryzysowa w sytuacjach:

– przemocy domowej

– bezdomności

– uzależnień

– nagłych zdarzeń traumatycznych

• Profilaktyka społeczna poprzez:

– programy przeciwdziałające patologiom

– edukację społeczną

– aktywizację lokalnych środowisk

Metody pracy obejmują poradnictwo i doradztwo życiowe, terapię środowiskową tworzenie i koordynacja placówek opiekuńczych oraz pracę streetworkerów.

Pedagogika społeczno-opiekuńcza wymaga od specjalistów wrażliwości społecznej, odporności psychicznej i umiejętności pracy w interdyscyplinarnych zespołach. Współczesne wyzwania tej dyscypliny obejmują m.in. pomoc imigrantom oraz wsparcie psychologiczne w dobie kryzysów.

Pedagogika zdrowotna

Pedagogika zdrowotna jest interdyscyplinarną dziedziną pedagogiki, która koncentruje się na promocji zdrowia, profilaktyce chorób oraz kształtowaniu prozdrowotnych postaw i zachowań. Łączy w sobie elementy medycyny, psychologii i nauk o wychowaniu, tworząc kompleksowe podejście do edukacji zdrowotnej na różnych etapach życia.

Główne obszary działania pedagogiki zdrowotnej:

• Edukacja zdrowotna – kształtowanie:

– świadomości własnego ciała i potrzeb organizmu

– prawidłowych nawyków higienicznych

– zasad zdrowego odżywiania i aktywności fizycznej

• Profilaktyka zachowań ryzykownych dotycząca:

– uzależnień (substancje psychoaktywne, technologie)

– zaburzeń odżywiania

– zdrowia psychicznego

• Wsparcie w chorobie – pomoc w:

– adaptacji do życia z chorobą przewlekłą

– procesie rehabilitacji

– radzeniu sobie ze stresem chorobowym

W dzisiejszych czasach wyzwania tej dziedziny obejmują m.in. walkę z epidemią otyłości wśród dzieci i młodzieży oraz uzależnieniem od mediów społecznościowych a także wsparcie psychiczne w dobie kryzysów. Specjaliści w tej dziedzinie prowadzą programy edukacyjne dostosowane do różnych grup wiekowych, treningi umiejętności radzenia sobie ze stresem, warsztaty rozwoju osobistego czy terapie pedagogiczne w procesie leczenia.

Pedagogika rodziny

Pedagogika rodziny to specjalistyczna subdyscyplina pedagogiczna, która koncentruje się na badaniu i wspieraniu procesów wychowawczych w środowisku rodzinnym. Zajmuje się funkcjonowaniem rodziny jako podstawowej komórki społecznej odpowiedzialnej za rozwój i socjalizację dzieci.

Kluczowe obszary zainteresowania pedagogiki rodziny:

• Proces wychowania w rodzinie – analiza:

– stylów wychowawczych i ich skuteczności

– komunikacji międzypokoleniowej

– transmisji wartości i norm społecznych

• Wsparcie rodziny w zakresie:

– prawidłowych relacji rodzic-dziecko

– rozwiązywania konfliktów rodzinnych

– radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych

• Edukacja rodzicielska obejmująca:

– przygotowanie do roli rodzica

– rozwój kompetencji wychowawczych

– świadome rodzicielstwo

Współczesne wyzwania tej dyscypliny obejmują m.in.: wsparcie rodzin patchworkowych, pomoc w adaptacji do zmian społeczno-kulturowych, edukację w zakresie nowych technologii w wychowaniu oraz przeciwdziałanie dysfunkcjom rodzinnym. Głównymi metodami pracy w tym obszarze jest poradnictwo rodzinne, terapia pedagogiczna w problemach wychowawczych, warsztaty umiejętności rodzicielskich oraz mediacje rodzinne.

Pedagogika rodziny wymaga od specjalistów holistycznego podejścia, uwzględniającego zarówno potrzeby dzieci, jak i wyzwania współczesnego rodzicielstwa.

Pedagogika resocjalizacyjna

Pedagogika resocjalizacyjna to z kolei specjalistyczna dziedzina pedagogiki zajmująca się procesem readaptacji społecznej osób wykluczonych, niedostosowanych społecznie lub naruszających normy prawne. Jej głównym celem jest pomoc w powrocie do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie poprzez terapię, reedukację i reintegrację.

Kluczowe obszary działania:

• Praca z młodzieżą i dorosłymi:

– w zakładach poprawczych i karnych

– w ośrodkach resocjalizacyjnych

– w środowisku otwartym (kuratela sądowa)

• Profilaktyka niedostosowania społecznego:

– programy przeciwdziałające przestępczości

– wsparcie dla rodzin zagrożonych patologią

– edukacja społeczno-prawna

• Terapia i reedukacja:

– korygowanie postaw aspołecznych

– rozwijanie kompetencji społecznych

– nauka samokontroli i odpowiedzialności

W ramach pedagogiki resocjalizacyjnej stosowane są programy readaptacyjne,

treningi umiejętności społecznych, terapia zajęciowa i arteterapia a także indywidualne programy korekcyjne

Ta dziedzina pedagogiki wymaga od specjalistów odporności psychicznej, konsekwencji i głębokiego zrozumienia mechanizmów zachowań dewiacyjnych.

Oligofrenopedagogika

Oligofrenopedagogika to jedna z kluczowych subdyscyplin pedagogiki specjalnej. Zajmuje się edukacją, terapią i wsparciem rozwoju osób z niepełnosprawnością intelektualną w różnym stopniu – lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim. Jej celem jest maksymalne usamodzielnienie podopiecznych oraz poprawa ich jakości życia.

Główne obszary działania oligofrenopedagogiki:

• Wczesna interwencja – wsparcie rozwoju dzieci od najmłodszych lat poprzez:

– stymulację poznawczą i sensoryczną

– terapię zaburzeń współwystępujących (np. ruchowych, komunikacyjnych)

– wsparcie rodzin

• Edukacja dostosowana – tworzenie programów nauczania uwzględniających:

– indywidualne możliwości intelektualne

– praktyczne umiejętności życiowe (np. samoobsługa)

– rozwój społeczno-emocjonalny

• Terapia i rehabilitacja – obejmujące:

– zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

– trening umiejętności społecznych

– wspomagające metody komunikacji

W ramach oligofrenopedagogiki kładzie się akcent na włączanie społeczne, w tym integrację w szkole czy środowisku lokalnym, rozwój samodzielności, np. poprzez trening zawodowy dla dorosłych oraz wsparcie rodzin – grupy wsparcia i poradnictwo.

Oligofrenopedagogika wymaga od specjalistów cierpliwości, kreatywności i empatii, a także znajomości różnorodnych metod terapeutycznych. To dziedzina, która daje realną szansę na poprawę funkcjonowania osób z niepełnosprawnością intelektualną i ich pełniejsze uczestnictwo w życiu społecznym.

Rola pedagoga: Czym zajmuje się ten specjalista?

Na pytanie – czym zajmuje się pedagog? – odpowiedź jest złożona, ponieważ rola pedagoga wykracza daleko poza tradycyjne wyobrażenia o „nauczycielu-wychowawcy”. Współczesny pedagog to wielowymiarowy specjalista, który łączy funkcje edukacyjne, terapeutyczne i społeczne. Jest przewodnikiem w świecie pełnym wyzwań społecznych, technologicznych i kulturowych.

Jego główne zadania obejmują:

• diagnozę potrzeb rozwojowych i edukacyjnych – indywidualną i grupową;
• projektowanie ścieżek wsparcia – programy korekcyjne, terapeutyczne, rozwojowe;
• mediacje i interwencje kryzysowe – w środowisku szkolnym, rodzinnym, lokalnym;
• profilaktykę społeczną – zapobieganie wykluczeniu, uzależnieniom, patologiom;
• doradztwo i mentoring – zawodowe, wychowawcze, życiowe.

Pedagog to zawód dla tych, którzy chcą realnie wpływać na jakość życia jednostek i całych społeczności.

Zawody i możliwości po studiach pedagogicznych. Czy warto ją studiować?

Co po pedagogice? – to pytanie zadaje sobie wielu przyszłych studentów. Okazuje się, że kierunek ten otwiera znacznie więcej drzwi, niż mogłoby się wydawać. Absolwenci pedagogiki mogą pracować nie tylko w szkołach czy przedszkolach, ale także w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, placówkach opiekuńczych, resocjalizacyjnych, a nawet w biznesie czy organizacjach pozarządowych.

Co można robić po pedagogice? – wachlarz możliwości jest szeroki:

• nauczyciel/wychowawca – przedszkola, szkoły, świetlice;
• pedagog szkolny lub specjalny,
• terapeuta pedagogiczny – praca z dziećmi z trudnościami w nauce;
• doradca zawodowy lub rodzinny;
• kurator sądowy;
• pracownik socjalny;
• trener umiejętności miękkich – HR, rozwój osobisty.

Pedagogika – czy warto? – odpowiedź zależy od pasji i celów zawodowych. To kierunek dla osób, które lubią pracę z ludźmi i chcą realnie wpływać na ich rozwój, są cierpliwe, empatyczne i kreatywne, widzą siebie w zawodach pomocowych.

Pedagogika daje ogromną satysfakcję i możliwość specjalizacji w wielu obszarach. Warto ją studiować, jeśli ma się powołanie do pracy z drugim człowiekiem i chce się rozwijać w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości edukacyjnej.

Zainteresowany/a studiami pedagogicznymi? Sprawdź ofertę w Akademii Finansów i Biznesu Vistula – filia w Pułtusku:

👉 Pedagogika – studia I stopnia
👉 Pedagogika – studia II stopnia
👉 Pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna – studia jednolite magisterskie

Udostępnij ten post